فهرست مطالب
Journal of Sport Sciences and Health Research
Volume:1 Issue: 2, 2010
- تاریخ انتشار: 1388/10/11
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحه 5هدف از پژوهش حاضر، بررسی تغییرات الکترومایوگرافی عضلات مستقیم شکمی (RA) و راست کننده ستون فقرات (ES) هنگام حمل کوله پشتی، کیف شانه ای و کیف دستی (هر یک با وزن نسبی 10% وزن بدن) در دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. به این منظور 20 دانش آموز با میانگین سن 5/9 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند. فعالیت EMG این عضلات به طور دوطرفه پس از 15 دقیقه حمل کیف با سرعت 1/1 متر بر ثانیه بر روی تریدمیل، در طول یک دقیقه ایستادن مستقیم با استفاده از دستگاه EMG ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ANOVA با اندازه گیری مکرر و آزمون ویلکاکسون رانک نشان داد که حمل کیف شانه ای به فعالیت ناهمسان بخش های چپ و راست در هر دو عضله RA و ES می انجامد.
حمل کیف دستی به افزایش این ناهمسانی منجر شد، به طوری که سطح فعالیت EMG هر دو عضله در طرف مخالف کیف به طور معنی داری افزایش و در طرف دیگر به طور معنی داری کاهش یافت. در حال حمل کوله پشتی، فعالیت EMG عضله ES به طور اندک معنی دار و همسان کاهش و فعالیت EMG عضله RS کمی معنی دار و همسان افزایش یافت. براساس نتایج پژوهش حاضر، کوله پشتی به عنوان بهترین نوع کیف مدرسه ای توصیه می شود. زیرا حمل آن، ناهمسانی فعالیت عضلانی و نیز فشار ناشی از حمل کیف های مدرسه ای را به حداقل می رساند.
کلیدواژگان: کیف دستی، دانش آموز، فعالیت EMG، کوله پشتی، کیف شانه ای -
صفحه 23ستون فقرات سینه ای اغلب منشا دردهای پاسچرال به ویژه در بزرگسالان است و از آنجا که عضلات واقع در قسمت خلفی ستون فقرات، نقش مهمی در ساختار و تولید حرکات آن دارند، ازاین رو به نظر می رسد هر گونه تغییر در میزان قوس های ستون فقرات موجب تغییر در طول و استقامت عضلات خلفی آن شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، مقایسه موقعیت قرارگیری استخوان کتف و استقامت عضلات نزدیک کننده آن در دختران دارای کایفوتیک و طبیعی بود. روش تحقیق حاضر، توصیفی و از نوع تحقیقات مقایسه ای است. شیوه گزینش آزمودنی های تحقیق حاضر به صورت غیرتصادفی و هدفمند بود. به این منظور 60 دختر 20 تا 24 ساله ای که هیچ گونه سابقه فعالیت ورزشی و آسیب دیدگی در نواحی ستون فقرات و کمربند شانه نداشتند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس بر اساس نرم درجه کایفوز سینه ای ایران در دو گروه دارای کایفوتیک و طبیعی قرار گرفتند و میزان پروتراکشن استخوان کتف و استقامت عضلات نزدیک کننده در دو گروه اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ورژن 16 تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که در گروه دارای کایفوتیک، میزان پروتراکشن استخوان کتف بیشتر از گروه دارای کایفوز طبیعی است و افراد این گروه از استقامت عضلانی کمتری در عضلات نزدیک کننده کتف، نسبت به گروه دارای کایفوز طبیعی برخوردار بودند. بنابراین می توان گفت که در افراد دارای کایفوتیک، استخوان های کتف از ستون فقرات دور می شوند و استقامت عضلات ریتراکتور کاهش می یابد. ازاین رو توصیه می شود در برنامه های حرکات اصلاحی، حرکاتی به منظور نزدیک کردن کتف ها به ستون فقرات و نیز تقویت عضلات ریتراکتور برای اصلاح ناهنجاری کایفوتیک صورت گیرد.
کلیدواژگان: عضلات ریتراکتور کتف، استقامت عضلانی، پروتراکشن کتف، کایفوز طبیعی، موقعیت کتف، کایفوتیک -
صفحه 37ارتفاع پرش عمودی در جا ممکن است تحت تاثیر وضعیت قرارگیری پاها بر روی زمین در لحظه پرش قرار گیرد و به دلیل افزایش مزیت فیزیولوژیک عضلات در برخی از وضعیت ها، افزایش یابد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ارتفاع پرش عمودی در جا در وضعیت نرمال (چرخش خارجی 15 درجه ای پاها)(N)، چرخش داخلی 15 درجه ای از وضعیت نرمال (دو پا موازی)(Par)، چرخش داخلی 30 درجه ای پاها از وضعیت نرمال (IR) و وضعیت آزاد پرش (F) است. به این منظور آزمون استاندارد پرش سارجنت به صورت پیش تجربی بر روی 118 داوطلب 19-27 ساله دختر و پس انجام گرفت. سه پرش اول کلیه آزمودنی ها از وضعیت آزاد و ترتیب اجرای دیگر پرش ها به صورت تصادفی بود. به منظور بررسی نتایج داده ها از آنالیز واریانس یکسویه و آزمون تعقیبی دانکن استفاده شد. نتایج آزمون در مردان در وضعیت (F): 246/6±68/55، (Par):934/5±41/54، (N): 036/6±05/54، (IR): 887/5±97/52 و زنان در وضعیت (F): 160/5±44/37، (Par): 847/4±05/37، (N): 093/5±88/36، (IR): 075/5±27/36 سانتیمتر بود (05/0??). از آنجایی که داده های پرش زنان و مردان به یک سمت تمایل دارد، وضعیت قرارگیری پاها بر روی زمین به هنگام پرش باید به عنوان عامل اثرگذار بر ارتفاع پرش مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژگان: پرش عمودی درجا، مزیت فیزیولوژیک عضله، وضعیت قرارگیری پا -
صفحه 55سندرم درد پتلافمورال یکی از آسیب های شایع در مفصل زانو به ویژه در افراد با فعالیت های جسمانی زیاد است. به دلیل ایجاد درد، مهار عضلانی و آثار منفی بر حس عمقی مفصل زانو، این احتمال وجود دارد که این مشکل، کنترل وضعیتی پویا را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه تعادل پویا بین دو گروه مبتلا به سندرم درد پتلافمورال و افراد سالم بود. در این تحقیق که به روش مقایسه ای انجام شد، 30 زن فوتسالیست و نخبه شرکت کردند، که نیمی از آنان مبتلا به سندرم درد پتلافمورال با میانگین سنی 83/1±73/21 سال و میانگین زمان ابتلا 65/7±26/11 ماه و بقیه سالم با میانگین سنی 77/2±46/21 سال بودند. دو گروه از نظر قد، وزن و شاخص توده بدنی با هم همگن بودند و از نظر آماری تفاوت معناداری نداشتند (05/0 P>). کنترل وضعیتی پویای افراد با استفاده از دستگاه بایودکس در دو سطح بی ثباتی کم (6) و زیاد (3) تعیین شد. شاخص های ثباتی ارائه شده شامل شاخص ثباتی کلی، قدامی خلفی و طرفی بود که پس از جمع آوری داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل، داده های بین دو گروه مقایسه شد. نتایج، وجود تفاوت معنادار در هر سه شاخص تعادلی بین دو گروه را در سطح 6 نشان دادند (شاخص کلی 03/0 = P، شاخص قدامی خلفی 02/0 = P و شاخص طرفی 05/0= P)، به طوری که مقایسه میانگین ها بین دو گروه حاکی از بیشتر بودن نوسانات تعادلی در گروه مبتلا بود، ولی در سطح 3 با وجود بیشتر بودن میانگین نوسانات تعادلی در گروه مبتلا، از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. تحقیق حاضر نشان می دهد که تعادل پویا در فوتسالیست های زن مبتلا به سندرم درد پتلافمورال و درد قدامی زانو دچار اختلال است، ولی میزان این اختلال تعادلی، به میزان بی ثباتی و نیازهای کنترل وضعیتی در رابطه با شرایط محیطی وابسته است، به نحوی که در سطوح با ثبات تر که نیازهای کنترل وضعیتی به وضعیت ایستا نزدیک تر است، واکنش های تعادلی ضعیف تر از گروه کنترل عمل می کنند، ولی هر چه سطح، بی ثبات تر و تعادل به وضعیت پویا نزدیک می شود، واکنش های تعادلی افراد مبتلا به گروه کنترل نزدیک می شود. انجام مطالعات بیشتر در سطوح دیگر بی ثباتی در راستای درک هر چه بیشتر واکنش های تعادلی در افراد مبتلا به PFPS کمک کننده خواهد بود.
کلیدواژگان: سندرم درد پتلافمورال، تعادل پویا، درد، زنان فوتسالیست، بایودکس -
صفحه 69کودکان با مشکل یادگیری نسبت به همسالانشان تمایل کمتری به فعالیت های جسمانی دارند که در نتیجه آن ممکن است سطح آمادگی جسمانی شان کاهش یابد. هدف از تحقیق حاضر، برآورد آمادگی جسمانی در کودکان مبتلا به ACLD بود. در این مطالعه 50 کودک پسر با ACLD با میانگین سنی 5/10 سال با 50 کودک دیگر به عنوان گروه کنترل مقایسه شدند. به منظور شناسایی کودکان با اختلال یادگیری، از آزمون اختلال های یادگیری مایکل باست که در ایران روایی آزمون 87% و اعتبار آزمون از طریق محاسبه آلفای کرونباخ برابر 99% به دست آمده است، استفاده شد. برای سنجش آمادگی جسمانی نیز از آزمون استاندارد ایفرد استفاده شد. نتایج تحلیل آماری با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که نمره های آزمودنی ها در گروه کودکان ACLD در شاخص های استقامت قلبی – عروقی، انعطاف پذیری، استقامت و قدرت از گروه کنترل در سطح معنی داری (05/0 P<) کمتر است. همچنین گروه کودکان ACLD شاخص توده بدنی بالاتری داشتند. ازن یافته ها مربیان و مسئولان ذی ربط برای کار حرفه ای در زمینه سلامتی کودکان با اختلال یادگیری را الزام آور و توجه به آمادگی جسمانی و نقش آن در سلامت روحی و جسمی را متجلی می سازد.
کلیدواژگان: مشکلات یادگیری و یادگیری حرکتی، کودکان، آمادگی جسمانی، _ مشکلات حرکتی -
صفحه 81هدف از این پژوهش، بررسی میزان شیوع و علل آسیب های ورزشی دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه شهید باهنر کرمان بود. جامعه آماری شامل دانشجویان ورودی سال های 83 و 84 رشته تربیت بدنی دانشگاه شهید باهنر کرمان (138 نفر) بود که حداقل دو سوم دروس عملی را گذرانده بودند. به دلیل محدود بودن افراد در دسترس، تمام افراد جامعه وارد مطالعه شدند و میانگین سن، وزن و قد نمونه ها به ترتیب 2/1 + 4/23 سال، 7/12 +6/63 کیلوگرم و 9/7 + 169 سانتی متر بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساز بود که روایی محتوای آن با استفاده از نظر پنج نفر از استادان تایید و پایایی درونی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ بررسی شد و 9/0 به دست آمد. نتایج به دست آمده نشان داد که آسیب های عضلانی – تاندونی، بیشترین فراوانی را داشتند و در این میان کشیدگی و کوفتگی عضلانی شایع ترین آسیب ها بودند. هندبال پرآسیب ترین رشته ورزشی و آسیب شایع آن کوفتگی عضلانی بود. بین فراوانی آسیب در نیمسال تحصیلی بهاره و پاییزه و همچنین بین دانشجویان دختر و پسر اختلاف معنی داری وجود نداشت، ولی بین فراوانی آسیب در طول ترم، در ساعات مختلف آموزشی و در بخش های مختلف یک جلسه تمرین، اختلاف معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که بین سن و توده شاخص توده بدنی با انواع آسیب ارتباط معنی داری وجود ندارد. با توجه به یافته های ذکر شده و مخاطرات احتمالی آسیب های ورزشی برای دانشجویان رشته تربیت بدنی، توجه بیشتر در امر برنامه ریزی دروس عملی دانشجویان بر اساس محدود کردن عوامل خطرزا ضروری به نظر می رسد.
کلیدواژگان: آسیب های عضلانی - تاندونی، _ شیوع آسیب، کشیدگی و کوفتگی عضلانی، دانشجوی رشته تربیت بدنی -
صفحه 95هدف از این پژوهش، بررسی اثر شش هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن سالمندان است. چهل زن سالمند (میانگین سن 98/5+20/66 سال) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. یک هفته قبل از شروع پروتکل تمرینی، برای ارزیابی میزان زمین خوردن از آزمون تعادل برگ استفاده شد. آزمودنی ها بر اساس نمره کسب شده در پیش آزمون برگ به دو گروه خطر زمین خوردن کم (گروه 1)، خطر زمین خوردن زیاد (گروه 2) تقسیم شدند. سپس به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی پروتکل تمرینی ثبات مرکزی را به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام دادند. به این منظور از آزمون های آماری t مستقل و t وابسته و سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که در پس آزمون، گروه های تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه های کنترل داشتند که این اختلاف معنی دار بود (05/0+ P). با توجه به یافته های تحقیق می توان گفت که تمرینات ثبات مرکزی ممکن است کنترل پاسچر و در نتیجه میزان زمین خوردن را در سالمندان بهبود بخشد. همچنین می توان نتیجه گرفت که اگر سالمندان در برنامه های آمادگی بدنی عمومی شرکت کنند، استقلال بیشتری در انجام فعالیت های روزانه خواهند داشت.
کلیدواژگان: سالمندان، زمین خوردن، کنترل پاسچر، تمرینات ثبات مرکزی -
صفحه 107هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط بین میزان قوس طولی داخلی کف پا با تعادل ایستا و پویا در پسران دانش آموز 12 تا 14 سال بود.روش تحقیق از نوع همبستگی – توصیفی است. جامعه آماری تحقیق تمامی مدارس راهنمایی پسرانه شهرستان شهر کرد بودند که با استفاده از نمونه گیری خوشه ایتعدادی از آنها انتخاب شدند. نمونه آماری تحقیق 90 نفر بودند که با توجه به محدودیت ها از میان دانش آموز پسر این مدارس به صورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند. ابتدا از تمامی آزمودنی ها آزمون نقش کف پا به عمل آمد و قوس کف پای آنها با استفاده از شاخص استاهلی ((SI) Staheli index) به صورت کمی طبقه بندی شد. سپس با توجه به محدودیت های مورد نظر، آزمودنی ها با میانگین و انحراف معیار سن 82/0+ 13 سال، وزن 19/7+ 47 کیلوگرم و قد 086/0+54/1 متر در سه گروه 30 نفره، گروه 1) آزمودنی های با 44/0 SI<، گروه 2) آزمودنی های با قوس کف پای 89/0>SI > 44/0 و گروه 3) آزمودنی با قوس کف پای 89/0 SI> به صورت هدفمند طبقه بندی شدند. سپس از هر گروه آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا برای سنجش تعادل ایستا و آزمون تعادلی گردش ستاره (SEBT) به منظور سنجش تعادل پویا به عمل آمد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS14 و آزمون همبستگی تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج نشان داد که بین میزان قوس کف پا با تعادل ایستا رابطه معنی داری وجود ندارد (608/0 = P)، ولی ارتباط معنی داری بین میزان قوس کف پا با تعادل پویا مشاهده شد (000/0 = P). بنابراین به نظر می رسد که میزان قوس طولی داخلی کف پا ارتباط معنی داری با عملکرد پویای افراد دارد و به جز گیرنده های حسی – عمقی کف پا، سطح کف پا نیز در کنترل پوسچر پویا تاثیر دارد. از این رو نتایج بر اساس نتایج بین میزان قوس طولی داخلی کف پا و حفظ تعادل بدن ارتباط وجود دارد.
کلیدواژگان: آزمون نقش کف پا، قوس طولی داخلی کف پا، تعادل ایستا، تعادل پویا، شاخص استاهلی
-
Page 5The purpose of this study was to examine EMG changes in rectus abdominis (RA) and erector spinae (ES) muscles when carrying backpacks, shoulder bags and hand bags (a load equal to 10% of body weight) in male elementary school students. Twenty subjects with mean age of 9.5 years were voluntarily selected. The EMG activity of these muscles was recorded bilaterally by an EMG recorder system during 1 minute of direct standing, immediately after 15 minutes of carrying each bag on a treadmill at 1.1 m/s speed. The analysis of data by ANOVA with repeated measures indicated that shoulder bag carrying induced asymmetrical activity of right and left parts in both RA and ES muscles. The hand bag carrying induced an increase in this asymmetry so that the EMG level in both muscles increased significantly at contra lateral part of the bag and decreased significantly at the ipsilateral part of the bag. While carrying backpacks, the EMG activity level of ES had a slight significant decrease but RA muscle observed a slight significant increase. The EMG activity of right and left parts in both ES and RA muscles was symmetric when carrying backpacks. According to the results of this study, backpacks can be suggested as the best mode of schoolbags, because it minimizes the asymmetry of muscle activity and the physical stress due to carrying schoolbags.
-
Page 23The aim of this study was to compare the scapula position and the endurance of scapula retractor muscles in hyperkyphotic and normal female students. The method of this study was descriptive in nature and comparative. The method of subject collection was purposive. So, 60 girls (20-24 years old) who had no record of sport activities were selected as the sample and they were divided into hyperkyphotic and normal groups using Iranian thoracic hyperkyphosis degree norm. Scapula protraction degree and the endurance of retractor muscles in both groups were measured. The SPSS package version 16 was used to analyze the data. The results showed that scapula protraction degree in hyperkyphotic group was higher than normal group and the subjects of this group had lower muscular endurance in retractor muscles when compared to normal group. It can be stated that in hyperkyphotic group, scapula bones move away from its normal position and the endurance of retractor muscles decreases. It is recommended that corrective exercise programs include exercises to strengthen posterior shoulder girdle muscles and to make scapulas retracted (close to each other) in order to correct hyperkyphotic abnormality.
-
Page 37The purpose of this study was to compare vertical jump height in normal feet position (15? external rotation) (N), 15? internal rotation (parallel feet position) (par), 30? internal rotation (IR) and free jumping position (F). This pre-experimental study was performed on 118 volunteers of both sexes who aged between 19 and 27. The Sargent protocol was used to measure the height of jumps. The first three jumps were performed from (F) and other trials were randomly assigned. One-way ANOVA and Duncan's post hoc tests were used to analyze the data. The jumping test results for males and females were as follows respectively: (F): 55.68±6.246 and 37.44± 5.160, (Par): 54.41± 5.934 and 37.05± 4.847, (N): 54.05± 6.036 and 36.88 ±5.093, (IR): 52.97±5.887 and 36.27±5.075 (cm). Although there was no significant difference in the height of jump for different foot placements (?? 0.05), the data of male and female jumps tends to the same direction from high to low ((F)<(Par)>(N)>(IR)). The difference of jump heights at different foot placements may become significant and relevant if the number of subjects increase or training in a specific position exists. The results showed that some foot placements like (Par) position increase jumping results without any training. The result of (F) jumping position was not reliable due to its high deviation.
-
Page 55The purpose of this research was to compare dynamic balance in two groups of female futsal players with and without patellofemoral pain syndrome (PFPS). A comparative method was used in this research and the subjects included 30 genius female futsal players. 15 subjects suffered from PFPS with pain duration of 11.26±7.65 months and age of 21.73±1.83 years old, and 15 subjects who did not have PFPS with age of 21.46 ± 2.77 years old. Two groups had no significant differences in their height, weight and BMI (P>0.05). DPC (dynamic postural control) was measured by Biodex system at two instability levels of low (6) and high (3). DPC indices were total (TL), anteroposterior (APL) and mediolateral (MLL). Data were compared by independent t-test between the two groups. Results showed significant differences in all three DPC indexes at level (6) between groups (TL (P=0.03), APL (P=0.02), MLL (P=0.05)) so that the comparison of the means between the two groups revealed higher balance sway in PFPS group at level (6). But at level (3), in spite of higher mean of balance sway in PFPS group, no significant differences were observed between the two groups. This research showed some DPC disorders in female futsal players with PFPS and anterior knee pain. But this balance disorder depends on the amount of instability and DPC demands in different environmental conditions. In more stable conditions in which demands of postural control are closer to static conditions, balance reaction of PFPS group is lower than control group. But in more instable conditions which are closer to dynamic condition, balance reaction of PFPS group is more similar to the control group. Finally, it seems that more investigation is necessary to understand postural control reactions and to assess the relationship between anterior knee pain and DPC at other instability levels.
-
Page 69The purpose of this study was to evaluate physical fitness of children with learning disabilities. In this study, 50 male children with ACLD (mean age: 10.5 years old) were compared to 50 other children (control group). Therefore, to recognize those children with learning disabilities, Michael Bost learning disability test was used. AAHPERD standard test was also used to assess physical fitness. Analyses of t-test revealed significantly lower scores in the group with ACLD in cardio-respiratory endurance, flexibility, abdominal strength, and power indexes when compared with the control group (P<0.050). Also, the group with ACLD had a significantly higher body mass index (BMI). These findings have implications for educators and allied health professionals working with this age group. Programs need to teach children with movement difficulties to perform tasks used in fitness assessment and also work on the development of physical fitness.
-
Page 81The purpose of this study was to investigate prevalence and causes of sport injuries in physical education students of Shahid Bahonar University of Kerman. The subjects were 138 students of physical education in Shahid Bahonar University of Kerman (1386-1387) who passed two third of their practical lessons. As the size of subjects was low, census method was used (mean + SD: age = 22.4+1.2 yrs, weight = 63.6+12.7 kg, height = 169+7.9 cm). The data were collected by a researcher-made questionnaire. Its content validity was approved by an expert panel (five experts), and internal consistency analysis showed Cronbach's alpha as 0.9. Muscular and tendon injuries were the most prevalent types of injuries. Strain and contusion were the most common types of muscular and tendon injuries. Handball was the most prevalent type of sport field. The rate of injuries was higher in second semester. There was no significant difference in the frequency of injuries between spring and autumn semesters as well as between male injured students and female ones. There was a significant difference in the frequency of injuries during the semester, in various times of education and various phases of a training session. There was no significant relationship between age and BMI with frequency of sport injuries. According to these results and consequent risks of sport injuries which threaten the students of physical education, more attention to practical syllabus seems necessary.
-
Page 95The purpose of this study was to study the effects of eight weeks of core stability training program on postural control in the elderly. Forty elderly women (70.58<5.98 yr) were selected to participate in this study. A week prior to the beginning of the training program, the balance was measured by Berg Balance Test (BBT) and subjects were divided into two groups based on the obtained BBT scores: low risk falling and high risk falling. Then, the subjects were randomly divided into two experimental and control groups. The Experimental group performed a core stabilization program for six weeks and three times per week. The results showed that in the posttest, experimental group performed better than the control group and this difference was significant (P<0.05). It can be concluded that core stabilization training program may improve balance and falling in the elderly. The results showed that if the elderly participate in general fitness programs, their independence and functional activities of daily living will increase.
-
Page 107The purpose of this study was to investigate the relationship between internal longitudinal foot arch with static and dynamic balance in male students aged between 12 and 14. Statistical population of this research consisted of all guidance schools for boys in Shahrekord province and some were selected thorugh cluster sampling method. 90 subjects were randomly selected from these schools as the sample of this research. All subjects took the foot print test and their foot arch was quantatively classified by Staheli index. Then subjects with mean and standard deviation of age 13+0.82 years, weight 47+7.19 kg and height 1.54+0.086 cm were classified into three groups of 30 subjects. Then each group took one-leg standing balance test for static balance and star excursion balance test for dynamic balance. Results identified no significant relationship between foot arch and static balance but there was a significant relationship between foot arch and dynamic balance. Therefore, it seemed that there was a significant relationship between the quantity of internal longitudinal foot arch and dynamic performance of subjects and not only deep-sensitive receivers of foot sole but also the surface of foot sole play a role in controlling dynamic posture. Therefore, the results showed a relationship between the quantity of internal longitudinal foot arch and the control of body balance.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.